Zaman hakikaten çok ilginç bir kavram şöyle durup düşündüğümde içinden çıkamıyorum belkide sadece bizim yarattığımız birşey zaman saatlerle adlandırdığımız ama hiç varolmayan birşey ben babamın küçük kızı 35 haftalık hamile bir kadınım ya artık karnımda taşıdğım bir varlığın damarlarına hayat taşıyorum onunla geziyorum, uyuyorum, düşünüyorum, yaşıyorum..
Ben babamın küçük şımarık kızı 35 haftalık hamile bir kadınım ya artık içimde taşıdığım varlıkla ilgili hayaller kurup planlar yapıyorum onunla yatıp onunla kalkıyorum kendi benliğimi ona teslim etmeye çoktan gönüllü..
Neyse fazla derinlere dalmaya gerek yok zaten son günlerde iyice içime kapanıp omuzlarıma aldığım yükü iyiden iyiye hissetmeye başladım helede oğlanın dolabının kendi odasına değilde benim odama yerleştirildiği günün gecesi biri beynime trank diye birsey caktı o odada o dolap odayı daralttı ya bırıde benı daralttı sankı ben ne yaptım dedim hazırmı değilim acaba yanlışmı zamanlama sevmiyormuyum yeterince istemiyormuyum hayır hayır bu başka birşey olsa gerek herkes yaşıyordur değil mi bunları yaşamıştır ya da??
Onu kucağına aldığın gün bitecek bütün bu karamsarlıkların, o öyle bir duygu ki anlatılmaz sadece doya doya yaşanır:))
YanıtlaSilBalli lokmam; ahh ins o gunleri bi gorsem onu kucagima alip korkularimi sondurdugu gunu..
YanıtlaSildoğduktan sonrada insan zaman zaman yaşıyo bu duyguları ama onun kokusu bi tebessümü herşeyi değiştiriyo...hayırlısıyla bebeğinize kavuşmanız dileğiyle çok ciciymiş ilk oyuncağı dolabı,herşeyi...
YanıtlaSil