Karayemişin haberini aldığımız gün Durucukta bizimleydi gözleri doldu gururundan akıtmadı yaşlarını bütün çocukların aksine kardeş istemeyen bir prenses o yanlızlığıyla mutlu sevginin bölünmesinden korkuyor ve bence haklıda karayemiş içimde büyürken en çok Duruyu düşünüyorum vizdanım eziliyor sanki ona haksızlık ediyorum gibi geliyor sanki kendi çocuğum olunca onu daha mı az seviceğim ki elbette hayır! ama ama korkuyorum işte ona bakarken nasıl içim titriyor sanki kendimi affettirmek istiyorum ona karşı geçen akşam giderken onu çok sevdiğimi söyledim kulağıma eğildi
-bebeğin olduğundada sevicekmisin dedi
o an içim burkuldu sesim titredi
-herzaman sevicem sen benim için en öncesin dedim
-önce ben doğdum di mi halacım oyüzden dedi..
canım meleğim benim inşallah ilerde karayemişle birbirinize sarıldığınız ona ablalık ettiğin günleri görürümde bu vizdan azabının boşuna olduğuna sevinirim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder